Silahsız Huzurlu Günlere

[admin]

Ülkemizde silah edinme, bunların taşınması, bulundurulması gibi hususlar 6136 Sayılı Ateşli Silahlar ve Bıçaklar İle Diğer Aletler Hakkında Kanun ve bu kanunun uygulanmasına ilişkin 91/ 1779 Sayılı Ateşli Silahlar ve Bıçaklar İle Diğer Aletler Hakkında Yönetmelik hükümlerine göre yürütülmektedir.

Silah ruhsatları sınırsız olarak herkese verilmemekle birlikte kanun ve yönetmeliklerde belirtilen engel hali bulunmayan Türk vatandaşlarının silah edinme ve bunları mesken ya da iş yerlerinde bulundurma hakları bulunmaktadır.

Ancak silah taşıma ise, engel hali bulunmasa dahi, herkese tanınan bir hak olmayıp, kanunen ya da Bakanlar Kurulu kararıyla çıkarılan Yönetmelikle, yaptıkları görev, iş, sosyal konum, ekonomik durum ve sosyal faaliyetler nedeni ile hayatları tehlike içinde bulunabilecekleri değerlendirilen kişilerin silah taşımalarına izin verilmektedir. Bunun dışında yönetmelikte sayılmasa dahi, hayatları tehlike içinde bulunabilecek kişileri aynı sebeplere istinaden mülki amir olarak il valilerinin de silah taşıma ruhsatı verme yetkileri bulunmaktadır.

Kişilere silah taşıma ruhsatı vermenin ana gerekçesi hayatlarının tehlike içerisinde bulunması olmakla birlikte, silah taşımanın sakıncaları sayılmayacak kadar yok değildir. Bunlardan bazılarını aşağıdaki şekilde sıralayabiliriz:

- Dünyada meydana gelen çatışmaların bir çoğunun etnik sebeplerden ortaya çıkması ve bu çatışmalarda en çok taşınması ve saklanması kolay olan küçük ve hafif silahların kullanılması ve bu yüzden her yıl çok sayıda insanın olması,

- Küçük ve hafif silahların, teröristler, çeşitli uyuşturucu kaçakçıları, organize suç örgütleri tarafından yaygın olarak kullanılması,

- Bu silahların çok fazla teknoloji gerektirmemesi sebebiyle yapımlarının gayet kolay olduğu, bu nedenle, kayıt dışı silahların çok fazla sayıda olması,

- Toplumlarda meydana gelecek kargaşa ve hareketlenmelerde bu silahların her zaman potansiyel bir tehlike oluşturması,

- Psikolojik olarak insanlar üzerinde şiddete yönelme yönünde olumsuz tesirler oluşturması,

- Birçok ülke tarafından farklı fabrikalarda üretilmekte olan ve taşınmasıyla saklanması gayet kolay olan küçük ve hafif silahların karşımıza karmaşık bir sorun olarak çıkması,

- Silahın ikinci bir güç olarak hissedilmesi ve sahip olan kişinin yenilmezlik duygusuna kapılması nedeniyle her zaman için suç işleme ihtimalinin bulunması,

- Tartışma ve kavgalarda insana uyguladığı psikolojik destek nedeniyle birçok kişinin ölümüne ya da yaralanmasına neden olması,

- Tartışma ve kavgalarda olduğu kadar, eğlence (Düğün gibi) ve mutlu anlarda da (Sportif bir karşılaşmanın sonucunda alınan başarılı bir netice, alkol alınması ) silahın mutluluğu artırdığı hissine kapılarak ve bu silahların kullanılarak insanların ölüm ya da yaralanmasına neden olması,

- Kişilerin devlete ve adalete olan güvenlerinin azalması ile birlikte “Gecikmiş adalet değildir” denilerek ve buna bağlı olarak sürekli silahlanma nedeniyle kişilerin kendi haklarını kendilerinin araması cihetine gitmesi ve bu nedenle toplumda iç güvenliğin zafiyete uğraması,

- Kişilerin birbirinden korkar hale gelmesi neticesi huzursuz bir yaşam şekli,

- Televizyonlarda, gazetelerde ve bunun gibi görsel ve yazılı medya araçlarında başkalarında görülen silahtan edinme hırsı nedeniyle her ne şekilde olursa olsun silaha kavuşma arzularının artması ve bu neticede gayrı yasal yollara gidilmesi,

- Alkol, uyuşturucu madde ve bunun gibi maddelerin alımı ile birlikte kişilerin kendine hakim olamamaları neticesinde alınan maddeye bağlı olarak gelen öz güven ile bilinçsiz olarak silah kullanımı ile birlikte istenmeyen olayların çıkması,

- At-Avrat-Silah üçlemesinin Türk toplumunda yerleşik olarak bulunması ile birlikte vatandaşlarımızın çocuk yaştan itibaren silahla ilgili olmaları,

Görüldüğü üzere silah kullanımının getirdiği olumsuz sonuçlar sayılamayacak kadar çoktur.

Türkiye genelinde Polis Bölgesinde (Güvenlik güçleri dışında) 249.448 adet ruhsatlı silah bulunmakta, ortalama bir yılda ise 80.000 kişi silah ruhsatı için başvurmaktadır. Bu silahlanmaya bağlı olarak ruhsatlı olan silahlarla 2002 yılında 19 ölüm ve 117 yaralama, 2003 yılında ise bu güne kadar 24 ölüm ve 89 yaralama olayı meydana gelmiştir. Yine Türkiye genelinde Polis Bölgesinde 1.595.555 adet yivsiz av tüfeği ve 93.985 adet pompalı tüfek olmak üzere toplam 1.689.540 adet av tüfeği ruhsatı bulunmaktadır. Türkiye genelinde Jandarma Bölgesinde (Güvenlik güçleri dışında) 19.090 adet ruhsatlı silah, 1.367.306 adet de yivsiz av tüfeği bulunmaktadır. Bu sayıları oranladığımızda ise Türkiye’de her 20 kişinin birinde silah bulunduğunu görmekteyiz.

Silah kullanımının önüne geçilebilmesi için öncelikli olarak geleceğimizin teminatı olan çocuklarımıza eğitimin aileden başlayarak verilmesi gerekmektedir. Anne ve babaların erkek çocuklarına küçük yaşta aldıkları ilk oyuncakların başında tabanca olduğu bilinmektedir. Bu ne kadar doğrudur? Çocuklara tabanca alınarak çocuk yaşta silahla tanışmaları aslında çocuklara yapılan en büyük kötülüktür. Çünkü kullanıldığında ses, ışık veya su veren tabancalar çocukların ilgisini ve alakasını çekmekte, kişilere yöneltilerek oynanmakta, çocuklar küçük yaşta silaha kullanmaya alışmaktadır. Yaşı ilerledikçe de oyunca silahların yerini kuru sıkı tabir edilen tabancalar ve nihayetinde ise gerçek silahlar almaktadır.

Silah taşımanın erkeklikle yiğitlikle bir ilgisi olmadığını eğitimle çocuklarımıza öğretmek zorundayız. Ben şahsım adına konuşuyorum: “Ancak görevim esnasında silah taşırım. Diğer zamanlarda silah taşımayı sevmem, sivil giyindiğim zamanlarda silahımı yanımda taşımam. Bu nedenledir ki silah taşımadığım için de kimsenin saldırısına uğramadım”.

Silah kullanmanın yanlış olduğu silah kullanımı yerine en etkili yolun konuşmak ve ikna etmek olduğu eğitimi okullarda öğretmenleri tarafından, evlerde anne-babaları ve çocukların örnek aldığı büyükleri tarafından öğütlenmeli ve buna uygun olarak yetiştirilmesi sağlanmalıdır.

Silahla suç işleyenler arasında özellikle 15-25 yaş gurubunda işsiz ve eğitimsiz kişilerin (Gençlerin) önemli bir ağırlığının olduğundan, resmi kurum ve kuruluşlar, üniversiteler, sivil-toplum örgütleri, yazılı ve görsel medya ile işbirliği yapılarak kız-erkek sorunlarını, ailevi problemlerini, ekonomik sorunlarını, okul sorunlarını da kapsayan “Gençlik Sorunları ve Çözüm Yolları” konulu konferanslar ve kampanyalar düzenlenerek söz konusu yaş grubunun sorunları uzun vadeli ve yapıcı çalışmalarla aydınlatılabilir.

Eğitimin güzellikleri getirdiği ve kötülükleri götürdüğüne inanan birisi olarak, Elazığ İl Emniyet Müdürlüğü görevini yürütmekte iken yaygın olan silah kullanımı ve buna bağlı istenmeyen olayları engelleyebilmek üzere çeşitli konferanslar, paneller, açık oturumlar gibi etkinliklerin düzenlenmesini sağlamış ve bunların sonucu olarak da bir kampanya başlatmıştık “BIÇAĞI BIRAK, KALEMİ AL”. Bu kampanya Elazığ İlinde ses getirmiş, büyük bir ilgi görmüş ve kentin bütün resmi kurum ve kuruluşları destek vermişti. Yöre insanın neden silah (Özellikle bıçak) taşımasının yaygın olduğu konusunda Fırat Üniversitesi ile iş birliği yapılarak akademik çalışmalar yapılmış, konferanslar, paneller düzenlenmiş, yazılı ve görsel medya kampanya dahilinde uygun programlar ve yazılar yazılmış, el ve duvar afişleri vatandaşlara dağıtılmış duvarlara asılmış ve en önemlisi ise silahını Emniyet kuvvetlerine teslim eden her vatandaşa hediye olarak kalem verilmiştir. Bu çalışmamız neticesinde 18.Mayıs.1999-18.Temmuz.1999 tarihleri arasında açtığımız standlara vatandaşlar tarafından 2.000 adet çeşitli marka ve ebatlarda bıçak teslim edilmiştir. Elazığ’da başarılı olan bu kampanya sonucunda benzer uygulamalar bölge ve diğer illerimizde uygulanmış ve iyi sonuçlar elde edilmiştir.

Silahsız, silahtan medet beklemeden daha mutlu ve huzurlu günler dileğiyle ... Ocak 2004

Feyzullah ARSLAN
1.Sınıf Emniyet Müdürü, Emniyet Genel Müdür Yardımcısı
kaynak: Çağın Polisi Dergisi